-
1 triumph
['traɪʌmf] 1. ntryumf m or triumf m2. vito triumph over — opponent odnosić (odnieść perf) zwycięstwo nad +instr; disabilities, adversities przezwyciężać (przezwyciężyć perf) +acc
* * *1. noun1) (a great victory or success: The battle ended in a triumph for the Romans.) triumf2) (a state of happiness, celebration, pride etc after a success: They went home in triumph.) triumf2. verb(to win a victory: The Romans triumphed (over their enemies).) odnieść triumfalne zwycięstwo- triumphant
- triumphantly -
2 восторжествовать
См. также в других словарях:
tryumfować || triumfować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, tryumfować || triumfowaćfuję, tryumfować || triumfowaćfuje {{/stl 8}}– zatryumfować {{/stl 13}}{{stl 33}}||{{/stl 33}}zatriumfować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatryumfować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tryumfować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
